De opinie: Het zweet, de lach en de traan in wetenschap

Om meteen misverstanden te voorkomen, Het zweet, de lach en de traan in wetenschap is niet een opiniestuk van mij, maar van Maarten van der Sanden, vroeger mijn baas, nu onderzoeker bij de Science Education & Communication-groep van de TU Delft. Hij publiceerde dit opiniestuk in 2000 in het wetenschapsmagazine Natuur & Techniek. De intro:

‘Wetenschapsjournalisten en -voorlichters schotelen het publiek meestal alleen maar de wetenschappelijke resultaten voor. Zelden komen die resultaten echter zonder slag of stoot tot stand. Is het niet beter om het publiek meer te vertellen over het proces van wetenschap, de natuurlijke selectie van hypothesen, de pittige discussies, liet gekibbel, de onenigheid?’

 

Continue reading

Wetenschappers moeten communiceren met de maatschappij – ja, echt!

Je hoort het regelmatig in allerlei discussies over wetenschapscommunicatie, als de vraag opkomt waarom een wetenschapper eigenlijk zou moeten communiceren met ‘de maatschappij’. Een van de standaard antwoorden is ‘omdat hij/zij van het belastinggeld van die maatschappij wordt betaald, daarom is hij/zij ook verantwoording schuldig’.  De vanzelfsprekendheid van dit antwoord begon me de laatste tijd steeds meer te steken: goed onderzoek doen lijkt me vooral wat de maatschappij van een wetenschapper mag verwachten, hoort daar vanzelfsprekend ook communicatie bij? Moeten andere (semi)ambtenaren ook op een dergelijke open manier verantwoording afleggen? Continue reading

De voorlichter als poortwachter

Een tijdje geleden werd ik gebeld door een journalist van de GPD. Hij wilde in contact komen met Marcel Stive, en hij had een Deadline. Via het secretariaat had hij – zo bleek achteraf – al begrepen dat Marcel wel in Delft was – in plaats van in Singapore, China of een andere exotische locatie, die kans was ook groot – , maar niet beschikbaar, en dat Marcel ‘s avonds naar zijn mailtje zou kijken.

Toch belde hij mij ook: hij had een Deadline, en of ik iets kon betekenen. Na navraag bij de secretaresse – toen hoorde ik pas de hele ‘voorgeschiedenis’ – : nee dus, meer zat er gewoon echt niet in. ‘Ja maar, mijn Deadline?’ Tsja, als Marcel aangeeft – via zijn agenda – dat hij er later naar kijkt, dan doet hij dat ook, dus nogmaals, meer kon ik echtecht niet voor hem betekenen. Ja, maar toch heb ik een Deadline, sputterdesputter. Continue reading

Scientists and Social Media

By Rob Speekenbrink and Roy Meijer

As communication professionals, we have recently gained experience with a variety of different types of social media. We are convinced that 2.0 can also be of major benefit to scientists. More than that, in the near future 2.0 will slowly but surely become an ever-increasing and ultimately irreversible part of the scientific process. ‘But I don’t want to use Twitter’, we hear the unsuspecting scientist say. Nor will you need to: ‘2.0’ is about much more than just microblogging. Below, we provide a non-exhaustive overview of the potential opportunities.

Continue reading

Strategisch beginnen met Twitter

Stel, je bent overtuigd geraakt door verhalen als die van Michael Müller (Wageningen UR, @nutrigenomics op Twitter), je snapt dat je er niet perse een smartphone voor nodig hebt, en je wilt er echt aan gaan beginnen, dat Twitter. Hoe pak je dat nu ‘s goed aan? Een stappenplan.

Continue reading

Vertrouwen in de wetenschapper

Op maandag 5 maart 2012 (vandaag) stond een uitgebreid stuk van Tonie Mudde in de Volkskrant over ‘De wetenschapper en de media’, met als titel ‘Wil de echte expert nu opstaan’. Insteek: de betrouwbaarheid van bekende wetenschappers staat steeds vaker ter discussie.
Het kan bijna geen toeval zijn, maar op 15 maart 2012 (over twee weken) organiseren de Vereniging Wetenschapsjournalisten Nederland en het Platform Wetenschapscommunicatie een gezamenlijke bijeenkomst met als titel: ‘Help, het publiek praat terug! (en ze vertrouwen ons niet meer).’ Vertrouwen in wetenschappers (zowel bekend als onbekend) is dus blijkbaar een ‘issue’. Continue reading

Als Robbert Dijkgraaf het zegt…

KNAW -president Robbert Dijkgraaf sprak op 8 februari 2012 de Machiavellilezing uit. Bij deze even selectief wat quotes uit die lezing, voor het publiek van deze blog (deze tekst heb ik eerst gepubliceerd op Wetenschapper 2.0) best relevant.

‘Wetenschap verandert, maar ook het publiek, en onontkoombaar dus ook de interactie tussen wetenschap en samenleving. Dankzij de weelderige bloei van de nieuwe media verloopt de kennisverwerving langs een groeiende verscheidenheid aan wegen. Continue reading

Wetenschappers en Sociale Media

Collega Rob Speekenbrink en ik hebben in aanloop op het Nationaal Congres Onderwijs en Sociale Media een blog geschreven over Wetenschappers en Sociale Media. Ik wilde ‘m hier in zijn geheel doorplaatsen, maar ik geloof dat ik mezelf maar beperk tot de inleiding en de link, scheelt een hoop knip- en plakwerk… 🙂

‘We hebben als communicatieprofessionals bij een grote universiteit inmiddels uitvoerig kennis gemaakt met diverse vormen van sociale media, de snelheid ervan, de mogelijke impact die het kan hebben, de voordelen maar ook de mindere aspecten. Bij de TU Delft geven we cursussen Twitteren en workshops bloggen aan medewerkers, gaan we in discussie met studenten op onze Facebook fanpage en faciliteren we de interactie tussen onze alumni op LinkedIn.

Als communicatieprofessionals in het umfeld van de wetenschap zien we de aanwezigheid van wetenschappers in die delende wereld onafwendbaar toenemen. Maar we zien ook de terughoudendheid, de twijfel en de angst. ‘Maar ik wil helemaal niet op Twitter’, roept  de nietsvermoedende wetenschapper regelmatig uit. Dat hoeft ook niet, ‘2.0’ houdt veel meer in dan alleen microbloggen. In deze blog een niet-uitputtend overzicht van waar kansen liggen.’

Lees de complete post op de blog Wetenschapper2.0 of op de site van Formedia, organisator van het congres

 

Zo ziet een wetenschapper er uit

Als je dagelijks op een universiteit rondloopt, dan sta je er niet zo bij stil dat de ‘gewone mens in de straat’ een redelijk cliché beeld heeft van hoe een wetenschapper er uitziet. Zoek voor de grap maar ’s op de term ‘scientist’ op Google, en je krijgt een idee (ook veelzeggend zijn de door Google gesuggereerde gerelateerde zoektermen: mad scientist – cartoon scientist – scientist in lab – scientist clipart – funny scientist):

Continue reading

Studentenproject als alternatief voor advertorial

‘Hallo, je spreekt met die-en-die van mediabureau zus-en-zo. Er komt binnenkort een special over een leuk onderwerp in landelijk dagblad X. Reuze interessant voor jullie natuurlijk. Willen jullie advertorial-ruimte kopen?’. Regelmatig krijgen we dit soort telefoontjes bij de afdeling voorlichting, maar ze komen vaak ook direct bij onderzoeksafdelingen die een mogelijke afzetmarkt zijn. Antwoord kort door de bocht: ‘Nee, bedankt.’

Continue reading