Afgelopen week kreeg ik een prachtexemplaar van een persbericht in de mailbox. Van een communicatiebureau dat een persbericht verstuurde voor de Europese Commissie (denk ik, maar zie onder). Met zo’n beetje iedere fout die je kunt maken. Plus een vileine die ik nog niet kende.

Geachte redactie

Geachte redactie,
Graag aandacht voor bijgaand persbericht van de Europese Commissie over de…

‘Beste redactie, in de bijlage een persbericht’, vaak gevolgd met een ‘zou u hieraan aandacht willen besteden in uw uitgave? oid. Volgens mij mag je met een persbericht meteen beginnen met het nieuws, journalisten weten toch wel wat een persbericht is en de bedoeling ervan?  ‘Geachte redactie’ deden we toch eigenlijk al tientallen jaren niet meer?

Persbericht in bijlage
Het persbericht in de bijlage: ook al heel erg lang is bekend dat maillezers (niet alleen journalisten) liever niet nog een keer extra iets moeten downloaden (nieuwsbrief, persbericht) om het te kunnen lezen. Ik heb er zelf in ieder geval een hekel aan. Is niet nodig ook, gewoon de tekst in de mailbody, klaar. De pdf-printversie in de bijlage is een optionele extra.

Disclaimer
En klassiek, heerlijk, ook hier stond weer ‘s een disclaimer onder, waarschijnlijk gewoon automatisch gegenereerd. Sta heel even stil bij het doel van een persbericht, en lees dan de tekst van zo’n disclaimer ‘s goed.

Disclaimer
De informatie verzonden met dit e-mailbericht is uitsluitend bestemd voor de beoogde ontvanger. Gebruik van deze informatie door anderen dan de beoogde ontvanger is niet toegestaan, evenals openbaarmaking, vermenigvuldiging, verspreiding en/of verstrekking aan derden.

‘Lees onze nieuwsbrief’
En deze kende ik dan nog niet, dit stond nog voor de disclaimer, na de uitgebreide adresgegevens van het versturende bureau:

Gratis onze digitale nieuwsbrief ontvangen? Meld u aan op onze website en ontvang een aardige attentie!

Bij een persbericht, verstuurd namens een opdrachtgever, reclame maken voor je eigen bureau/nieuwsbrief. Pardon?

Brutaal? Commercieel doordacht? Ik vind het zelf niet kunnen, maar misschien gelden in het Haagse / Brusselse / de commerciële communicatiewereld andere wetten. En heb ik natuurlijk ook wel heel erg makkelijk praten als loonslaaf-communicatieadviseur, met maar één vaste trouwe ‘opdrachtgever’.

Expres?
De paranoïde complottheorist in mij denkt nu eventjes dat de mogelijkheid om reclame voor jezelf te maken ook zomaar de reden zou kunnen zijn voor het gebruik van de ‘Geachte redactie’-formule. Hoe kun je anders je eigen reclameboodschap kwijt?

BCC
To their credit: in ieder geval stond er geen hele lijst met mailadressen in het To:-veld; ze hebben netjes de BCC gebruikt; wil ook nog wel ‘s misgaan.

Goedgemutst
Bovenstaand is allemaal geen hogere wiskunde of zo, het is allemaal in de meest eenvoudige handleidingen en communicatieboeken na te lezen. Het verbaast me eerlijk gezegd dat al die fouten ook echt allemaal gemaakt zijn.
Als ik daarom de paranoïde pet even afzet en meer goedgemutst naar het mailtje kijk, dan is de EC misschien wel helemaal geen opdrachtgever, en stuurt het bureau dit bericht op eigen initiatief door aan relaties (ben ik overigens niet) waarvan ze denken dat die er iets mee kunnen. In dat geval: chapeau! Maak dan wel duidelijk dat dit een extra service is, dan is je reclame ook meteen helemaal terecht, en heb je mij erbij als fan.

Maar los van al dit soort getheoretiseer: een disclaimer onder een persbericht? Niet meer doen.

Be Sociable, Share!

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•