‘Hallo, je spreekt met die-en-die van mediabureau zus-en-zo. Er komt binnenkort een special over een leuk onderwerp in landelijk dagblad X. Reuze interessant voor jullie natuurlijk. Willen jullie advertorial-ruimte kopen?’. Regelmatig krijgen we dit soort telefoontjes bij de afdeling voorlichting, maar ze komen vaak ook direct bij onderzoeksafdelingen die een mogelijke afzetmarkt zijn. Antwoord kort door de bocht: ‘Nee, bedankt.’
Free publicity
Als universiteit verkeer je – over het algemeen – in de gelukkige omstandigheid dat je een schatkamer aan leuke nieuwswaardige onderwerpen hebt (wetenschappelijk dus, bedoel ik). Probleem voor ons wetenschapsvoorlichters is eerder het boven tafel krijgen van die onderwerpen (met name een fte-probleem bij de meeste uni’s helaas) dan het slijten ervan aan ‘de media’. Om de nodige vierkante millimeters te scoren in allerlei uitgaven hoeven we dus eigenlijk helemaal geen advertentieruimte te kopen.
Studentenproject
Voor een beetje advertorial betaal je al gauw 5.000 euro of meer, en dat is dan vaak nog tegen special ‘vriendentarief’. Wetenschappers die hierover bij ons advies vragen, wijs ik graag op wat ze ook met dat geld kunnen doen. Namelijk, besteden aan een studentenproject!
De TU Delft is terecht trots op wat haar studenten allemaal verzinnen en maken, en we halen er ook nog regelmatig het nieuws mee. 5.000 euro is een boel geld, waar studenten een boel hele leuke dingen mee zouden kunnen doen. Als je dat geld toch over hebt, zet hen aan het werk, met iets dat je toch al uitgezocht wilde hebben en bel mij. Contact met media is zo gelegd, via een telefoontje of een persbericht, en heel vaak kom je zo ook aan je vierkante millimeters in de media. Maar dan wel op een veel nuttiger manier!
Zorgrobot
Prachtig voorbeeld ten tijde van dit schrijven is zorgrobot Eva. In vijf maanden hebben studenten van de minor Robotica van de TU Delft een robot in elkaar gezet die thuiszorgtaken kan uitvoeren. Ze hebben hun vorderingen vastgelegd in een YouTube-kanaal, en de coördinator van het vak, Martijn Wisse, was zo ambitieus om samen met andere minors een speciaal presentatie-evenement te organiseren. Ik werd gevraagd de persaankondiging te verzorgen.
Eva heeft in de Volkskrant gestaan, is op Vandaag de dag geweest (aangekondigd door naamgenote Eva Jinek, begrijp ik), op BNR, met een radio-interview op Omroep West, op diverse websites als Computable, EngineersOnline en ook op diverse zorgwebsites, etc. Het opstellen en versturen van de persaankondiging kost even wat uurtjes werk (ongeveer evenveel als het opstellen van zo’n advertorial), maar dan heb je ook wat. En op veel meer plekken dan alleen zo’n special (en wie leest zoiets nou eigenlijk, trouwens ook al een uitstekende reden om het niet te doen…).
Garantie
Toegegeven, Eva krijgt nu wel heel veel media-aandacht,dat zal zeker niet altijd lukken op zo’n schaal. Maar ik durf wel te garanderen dat voor een leuk door studenten uitgevoerd project er altijd wel de nodige vierkante millimeters te vinden zullen zijn.Wij wetenschapsvoorlichters werken graag mee aan het vinden van die ruimte, en dat kost je als wetenschapper helemaal niks. Denk dus vooral aan ons de volgende keer dat je die-en-die van zus-en-zo aan de lijn krijgt.
PS Sidenote voor onze bazen: hoe meer fte’s er beschikbaar zijn voor het boven tafel krijgen en naar de media brengen van al die mooie onderwerpen binnen onze universiteiten (onderwerpen zat!), hoe meer vierkante millimeters wetenschap je mag verwachten in de kolommen. Die investering in wat extra uren betaalt zich makkelijk en dubbel en dwars terug in advertentieruimte die je niet hoeft in te kopen, praktisch ‘gratis geld’.
PPS Hoeveel uur wetenschapsvoorlichter heb je eigenlijk voor 5.000 euro (a 4 uur per persbericht)?
Hoi Roy,
Je betoog is me uit het hart gegrepen. Met regelmaat komen verkopers van dit soort advertentiefuiken voorbij, en ze hebben vaker beet dan me lief is. Met het argument “alle belangrijke partijen in uw expertiseveld staan erin, u mag natuurlijk niet ontbreken” proberen ze ons te verleiden om ad hoc geld uit te geven.
Toevallig ligt er vandaag weer een op de deurmat, waar wij gelukkig niet aan deelnemen, maar het is wel een goed voorbeeld. Een special van het ED over de arbeidsmarkt, vol foto’s van mannen in pak die vertellen over de zegeningen van de arbeidsmarkt in deze regio. Ik geloof niet deze 8 pagina’s tabloid veel mensen zal verleiden tot een carriere in deze regio en/of in de techniek. De geinterviewde hoofdmannen zullen ongetwijfeld elkaars verhalen lezen, maar of dat het doel was?
Genoeg geklaagd, even de hand in eigen boezem. Zouden we ook kunnen concluderen dat we ons verhaal als wetenschapsvoorlichters gewoon niet zo goed verkopen als die mediabureaus, en dat we daar dus meer effort in moeten stoppen?
Groet,
Ivo