Als je als wetenschapsvoorlichter ineens gebeld wordt door andere partijen dan journalisten om te vragen waar bepaalde expertise van je universiteit zich bevindt, valt dat dan nog onder je functieomschrijving? En als je op bijeenkomsten ‘mensen van buiten’ koppelt aan jouw wetenschappers? Of wetenschappers intern?
Als je een dergelijke nieuwe rol zou willen beschrijven, is het nuttig een kijkje te nemen in de theorie van kennismanagement. Hoewel een groot deel van deze theorie voornamelijk gaat over het verspreiden van kennis binnen de organisatie, is er toch een functieomschrijving die misschien in de buurt komt: kennissteward. Wat doet zo’n kennissteward en kunnen wetenschapsvoorlichters daar iets van leren?
Kennisstewards
Volgens Hans Dekker et al
‘Kennisstewards zijn personen in de organisatie die:
* Weten wie welke (ervarings)kennis heeft.
* In staat zijn medewerkers te stimuleren en begeleiden in het proces van delen van en zoeken naar relevante kennis.
* Methoden en technieken kunnen hanteren om de toegang tot specifieke (ervarings)kennis zo eenvoudig en aantrekkelijk mogelijk te maken.’
En volgens C. de Bondt op de vraag ‘wat moet een kennissteward kunnen’:
‘Een aantal competenties is voor een dergelijke functionaris van belang:
* Goed kunnen communiceren met professionals en begrijpen onder welke omstandigheden zij moeten acteren
* Goed kunnen structureren van informatie
* Goed kunnen zoeken in diverse interne en externe bronnen
* Uitstekende redactionele vaardigheden om te zorgen dat geproduceerde informatie ook goed leesbaar is en uitnodigt tot lezen.’
Andere blik
Tot zover klinkt het nog wel als zaken die een beetje wetenschapsvoorlichter in huis heeft. Maar als we naar onze functie kijken door een kennismanagementsbril, kunnen we dan mogelijk andere taken voor onszelf zien?
Wat het oplevert volgens Dekker et al: ‘Het inzetten van kennisstewards levert een duidelijk overzicht van aanwezige expertise en ervaring op. Indirect leren medewerkers ook hoe ze zich aantrekkelijk kunnen maken voor anderen. Aantrekkelijkheid is een belangrijke voorwaarde voor het krijgen van toegang tot de kennishuishouding van collega’s. Voorts is het ontstaan van samenwerkingsrelaties een belangrijke uitkomst, die het proces van kenniscreatie weer verder ondersteunt.’
Het gaat wat verder dan het maken van de wetenschapsagenda, het schrijven van persberichten en het vinden van deskundigen voor de media. Maar misschien alleen al als aanzet tot overpeinzing over ons vakgebied: hoe ver zouden we eigenlijk kunnen en willen gaan als wetenschapscommunicator, hoe ver zouden we onze functie kunnen en willen oprekken?
Meer
Zie ook bijvoorbeeld Knowledge steward of The Complete Idiot’s Guide to Knowledge Management van Melissie Clemmons Rumizen
