Doe NIET aan social media!

’Social media’ kost (te) veel tijd’, is het belangrijkste argument om er niet aan te beginnen (zelfs nog belangrijker dan ‘ik heb geen smartphone’). En als redelijk fervent ‘gebruiker’, kan ik beamen dat er best wat tijd in gaat zitten. Nu ben ik communicatieprofessional, dus heb ik een goed excuus – verplichting vind ik zelf – om me in de wereld van 2.0 te verdiepen, maar dat lijkt een stuk minder logisch voor een wetenschapper. Nou, bij deze goed nieuws: je MOET ook helemaal niets met social media. Continue reading

Marketing for Scientists – How to Shine in Tough Times

Marc J. Kuchner
– Get the job you want
– Win the funds you need
– Share your passion for discovery

De baan vinden die je wilt, de onderzoeksgelden binnenhalen die je nodig hebt, je passie voor wetenschap delen, wie wil dat nou niet? Ik gok trouwens dat twee uit drie genoeg is voor de meesten? Kuchner belooft in ieder geval nogal wat op de voorkant van zijn boek. Aanrader? Continue reading

De opinie: Het zweet, de lach en de traan in wetenschap

Om meteen misverstanden te voorkomen, Het zweet, de lach en de traan in wetenschap is niet een opiniestuk van mij, maar van Maarten van der Sanden, vroeger mijn baas, nu onderzoeker bij de Science Education & Communication-groep van de TU Delft. Hij publiceerde dit opiniestuk in 2000 in het wetenschapsmagazine Natuur & Techniek. De intro:

‘Wetenschapsjournalisten en -voorlichters schotelen het publiek meestal alleen maar de wetenschappelijke resultaten voor. Zelden komen die resultaten echter zonder slag of stoot tot stand. Is het niet beter om het publiek meer te vertellen over het proces van wetenschap, de natuurlijke selectie van hypothesen, de pittige discussies, liet gekibbel, de onenigheid?’

 

Continue reading

Wetenschappers moeten communiceren met de maatschappij – ja, echt!

Je hoort het regelmatig in allerlei discussies over wetenschapscommunicatie, als de vraag opkomt waarom een wetenschapper eigenlijk zou moeten communiceren met ‘de maatschappij’. Een van de standaard antwoorden is ‘omdat hij/zij van het belastinggeld van die maatschappij wordt betaald, daarom is hij/zij ook verantwoording schuldig’.  De vanzelfsprekendheid van dit antwoord begon me de laatste tijd steeds meer te steken: goed onderzoek doen lijkt me vooral wat de maatschappij van een wetenschapper mag verwachten, hoort daar vanzelfsprekend ook communicatie bij? Moeten andere (semi)ambtenaren ook op een dergelijke open manier verantwoording afleggen? Continue reading

Strategisch beginnen met Twitter

Stel, je bent overtuigd geraakt door verhalen als die van Michael Müller (Wageningen UR, @nutrigenomics op Twitter), je snapt dat je er niet perse een smartphone voor nodig hebt, en je wilt er echt aan gaan beginnen, dat Twitter. Hoe pak je dat nu ‘s goed aan? Een stappenplan.

Continue reading

Wetenschappers en Sociale Media

Collega Rob Speekenbrink en ik hebben in aanloop op het Nationaal Congres Onderwijs en Sociale Media een blog geschreven over Wetenschappers en Sociale Media. Ik wilde ‘m hier in zijn geheel doorplaatsen, maar ik geloof dat ik mezelf maar beperk tot de inleiding en de link, scheelt een hoop knip- en plakwerk… 🙂

‘We hebben als communicatieprofessionals bij een grote universiteit inmiddels uitvoerig kennis gemaakt met diverse vormen van sociale media, de snelheid ervan, de mogelijke impact die het kan hebben, de voordelen maar ook de mindere aspecten. Bij de TU Delft geven we cursussen Twitteren en workshops bloggen aan medewerkers, gaan we in discussie met studenten op onze Facebook fanpage en faciliteren we de interactie tussen onze alumni op LinkedIn.

Als communicatieprofessionals in het umfeld van de wetenschap zien we de aanwezigheid van wetenschappers in die delende wereld onafwendbaar toenemen. Maar we zien ook de terughoudendheid, de twijfel en de angst. ‘Maar ik wil helemaal niet op Twitter’, roept  de nietsvermoedende wetenschapper regelmatig uit. Dat hoeft ook niet, ‘2.0’ houdt veel meer in dan alleen microbloggen. In deze blog een niet-uitputtend overzicht van waar kansen liggen.’

Lees de complete post op de blog Wetenschapper2.0 of op de site van Formedia, organisator van het congres

 

Foto van mannen die hun handtekening zetten…

‘De foto van mannen die hun handtekening zetten’. Dit was deelonderwerp van een mailwisseling met twee collega-pers-/wetenschapsvoorlichters onlangs. Je kent de foto ongetwijfeld wel. We waren het alledrie eens over de relatieve zinloosheid van dit soort beeldmateriaal voor ‘de media’. Waarom blijven wij communicatiemensen dan toch doorgaan met het stimuleren of ondersteunen van dit fenomeen? Continue reading

Persberichten toen en nu

Even terugrekenen: volgens mij is het pas zo’n 9 jaar geleden dat Universiteit Utrecht collega-persvoorlichter Johan Vlasblom en ik (wetenschaps)journalisten benaderden met de vraag of ze onze persberichten liever per mail of gewoon – zoals altijd – per post (lees: snailmail) wilden ontvangen. Volgens mij was de verhouding toen ongeveer 50-50 (post vs. e-mail dus; behoudend volkje die journalisten). En ik moet rond die tijd ook nog regelmatig persberichten via onze standaard faxlijst verstuurd hebben.
Er is een en ander veranderd in die korte tijd, en dan niet alleen qua vorm van het persbericht of verzendwijze. Continue reading

Communicatie 101

Échte communicatiedeskundigen (ik heb zelf eigenlijk officieel alleen een P van de School voor de Journalistiek) zullen het er misschien niet mee eens zijn, maar ik denk dat ons werk welbeschouwd best simpel is – en in essentie draait om de riedel Doel-Doelgroep-Boodschap-Middel, gecombineerd met wat gezond verstand. Bij het nadenken over een communicatieplan, maar ook bij het schrijven van een persbericht heeft Doel-Doelgroep-Boodschap-Middel mij in elk geval steeds behoorlijk houvast geboden.

Continue reading